1. Zadania i czynności robocze.

Celem pracy dyrygenta jest przygotowanie zespołu muzycznego, orkiestry symfonicznej do wykonania utworu, utworów muzycznych. Kieruje opracowanym repertuarem na koncercie lub w studio nagraniowym.  Przygotowanie utworu polega na wykonaniu wiele prób z zespołem, podczas których pokazuje im w jaki sposób mają grać, czy śpiewać. On jest przewodnikiem jak muzycy mają interpretować utwór muzyczny. Ważne jest współodczuwanie i integracja między muzykami i muzyką, a przede wszystkim wszyscy muzycy muszą dobrze brzmieć grając razem. Praca dyrygenta skupia się także nad opracowaniem dzieła muzycznego; bardziej rozbudowanego: opera, symfonia, albo z połączenia muzyki różnych kompozytorów.  Praca ta jest podzielona na etapy. Pierwszy rozpoczyna się od czytania utworu- dzieje się to często w trakcie prób sekcyjnych(w małych grupach muzyków). Ten etap zazwyczaj prowadzi kierownik sekcji lub asystent dyrygenta. Asystent dyrygenta jest jego prawą ręką, często go zastępuje podczas prób, w których uczestniczą wszyscy muzycy. Do takich sytuacji dochodzi, gdy zostaje zapraszany gościnnie dyrygent lub gdy wirtuoz ma napięty grafik koncertów. Bywa  czasami, że dyrygent pracuje z zespołem dopiero podczas próby generalnej. Jednak takie sytuacje nie są dość komfortowym zadaniem dla muzyków. Wtedy cała odpowiedzialność spada na asystenta dyrygenta. Taki stan rzeczy może być przepustka do kariery przyszłego dyrygenta, a także jest to pewien rodzaj nobilitacji. Podczas prób dyrygent demonstruje sposoby wykonania utworu- interpretuje go- grając na instrumencie lub śpiewając. Na tym etapie pracy jest niezwykle ważne, by dyrygent był doskonałym instrumentalistą- praktykiem. Musi mieć słuch absolutny, by mógł usłyszeć jakiś nieczysty dźwięk wśród 50-cio osobowej orkiestry.

Wzory dla dyrygenta:

http://startcv.pl/wzor/cv-dyrygent

http://startcv.pl/wzor/list-motywacyjny-dyrygent

http://startcv.pl/wzor/podanie-o-prace-dyrygent

2. Środowisko pracy.

Miejscem pracy dyrygenta jest przede wszystkim sala koncertowa i sala prób. Instytucja, która zatrudnia dyrygenta to filharmonia. Sale prób zazwyczaj nie są aż tak duże jak sala koncertowa. Jest w nich trochę inna akustyka i inna atmosfera. Te sale są przeznaczone na próby sekcyjne lub dla pojedynczych instrumentalistów. Czasami zdarza się- z przyczyn organizacyjnych, że tam muszą się odbyć próby całościowe. Są to wtedy bardzo kameralne warunki. Koncerty odbywają się w przestrzennych salach koncertowych ze świetną akustyką. Koncerty mogą się także odbywać w studiach nagraniowych, kościołach, muzeach, w amfiteatrach. Jednym z zagrożeń dla zdrowia dyrygenta mogą być koncerty zimą w świątyniach. Z tego powodu może być narażony na przeziębienie tak jak inni muzycy. Dyrygent musi mieć swój strój reprezentacyjny. Musi zawsze elegancko wyglądać, zazwyczaj jest to frak- znak rozpoznawczy dyrygenta. W czasie dużych mrozów odwołuje się koncerty, by nie narażać muzyków na ryzyko przeziębienia. Praca dyrygenta wymaga ciągłej współpracy z innymi, różnymi ludźmi. Rzadko jest tak, że dyrygent współpracuje z tym samym, niezmiennym zespołem muzyków. Od dobrej interakcji między muzykami a dyrygentem zależy pomyślność koncertu. Dlatego współpraca i otwartość jest niezwykle ważna w tej pracy. Dyrygent żyje i pracuje w ciągłym ruchu. Jego praca polega na aktywnym trybie życia. Dyspozycyjność jest jak najbardziej wskazana w tym zawodzie. Koncerty maja zazwyczaj miejsce wieczorem. Jednak wieczór to dopiero końcowy efekt pracy dyrygenta.

3. Wymagania psychologiczne, wymagania zdrowotne i fizyczne, warunki podjęcia pracy w zawodzie.

Dyrygent musi posiadać słuch absolutny. Musi wychwycić najmniejszy nieczysty dźwięk, który zaburza całość utworu, repertuaru. Jest to niezwykle trudne zadanie, ponieważ pracując z 50-cio osobowym albo i większym zespołem muzyków, powinien wiedzieć, który instrumentalista popełnił błąd. Ponadto musi się wykazać doskonałą pamięcią, ponieważ musi znać idealnie cały utwór, który musi być bezbłędnie odtworzony. Refleks i zachowanie zimnej krwi również jest obligatoryjnym elementem pracy. Różne wypadki dzieją się podczas koncertów. Dyrygent musi zapanować nad zespołem i poprowadzić go tak, by wykonał cały utwór do końca pewnie. Dyrygent musi posiadać łatwość nawiązywania kontaktów z innymi ludźmi, umiejętność przekonywania i klarownego formułowania myśli, tak aby zespół wiedział, czego oczekuje od nich ich kierownik.  Ważna jest tez znajomość psychologii. Muzycy są bardzo wrażliwymi osobami, a praca przełożony-pracownik może je demotywować. Dlatego dyrygent musi zadbać, by w zespole była dobra, przyjazna atmosfera. Taki rodzaj pracy może być na dłuższą metę bardzo stresujący, ponieważ dyrygent co chwilę zmienia środowisko pracy i ludzi, z którymi współpracuje. Często jest daleko od domu, a więc prowadzenie stabilnego życia rodzinnego jest bardzo trudne do wykonania. Jednego dnia dyrygent pracuje w Polsce, a następnego już ma koncert we Włoszech. Ponadto, aby uzyskać jakiś godny stopień kariery, dyrygent musi się bezwiednie poświęcić swojej pracy.

4. Możliwości awansu w hierarchii zawodowej, możliwość podjęcia pracy przez dorosłych, zawody pokrewne, polecana literatura.

Aby zostać dyrygentem trzeba mieć ukończone obowiązkowo studia wyższe na akademii muzycznej w zakresie dyrygentury- najlepiej symfoniczno-operowej. Jest także wskazane, by ukończył dodatkowo innych profil muzyczny typu instrumentalista, kompozytor albo studia humanistyczne o profilu artystycznym: historia sztuki, filozofia. Bardzo ważna jest znajomość języków obcych. Jest to potrzebne w podróży. Jeśli dyrygent posiada te wszystkie obligatoryjne kompetencje może ubiegać się o stanowisko dyrygenta w jakieś filharmonii. Oczywiście dodatkowym atutem jest posiadanie doświadczenia. Dyrygent ma olbrzymie możliwości awansu. Jest to zależne od wielu czynników: od pogłębiania wiedzy w zakresie dyrygentury, wiedzy muzycznej, kreatywności, komunikatywności, przedsiębiorczości, a przede wszystkim talentu. Początkujący dyrygent zaczyna pracę jako asystent dyrygenta, uczy się fachu od swojego mistrza i mentora. Podpatruje sposób kierowania orkiestrą i sam w późniejszym okresie kariery stosuje tę metodę, ulepszając ją o swoje pomysły. Sława, powiększenie zarobków oraz coraz więcej zaproszeń może być przepustką do ogromnej i międzynarodowej kariery dla dyrygenta, co równa się z awansem w środowisku muzyków.

5. Możliwości zatrudnienia oraz płace.

Nie ma granic wiekowych, aby wykonywać ten zawód. Zdarza się, że osoby już w zaawansowanym wieku rozpoczynają karierę dyrygenta. Najważniejsze są kwalifikacje podczas zatrudniania pracownika. Ważne jest, by przyszły pracownik miał wykształcenie wyższe muzyczne, które zdobycie przez osoby starsze jest bardzo trudne, ale nie jest to nieosiągalne.  Innymi zawodami  pokrewnymi, w których może dyrygent znaleźć zatrudnienie to:  kompozytor, reżyser dźwięku, muzykolog, nauczyciel akademicki w akademii muzycznej oraz artysta muzyk. Według statystyk GUS-a nie ma dużych problemów ze znalezieniem pracy w tym zawodzie. Dzieję się tak, gdyż nie ma wielu wykształconych dyrygentów. Wynagrodzenie dla dyrygentów jest zależne od  ilości koncertów i wyrobionego nazwiska.